Навіны

22 лютага 2017
На першым плане сацыяльная справядлівасць

Анатоль Салкевич, індывідуальны прадпрымальнік, г. Шчучын:
– Лічу, што кожны здаровы чалавек павінен працаваць, забяспечваць сваю сям'ю, прыносіць карысць краіне і быць сапраўдным патрыётам.
У канцы дзевяностых мінулага стагоддзя я трапіў пад скарачэнне і застаўся без працы, але сядзець, склаўшы рукі, не стаў. Вырашыў пачаць свой бізнэс. Разумеў, што калі нічога не рабіць, з паветра нічога і не ўзнікне.
Не спаў начамі, думаў, планаваў, развіваўся, будаваў, адкрываў гандлёвыя кропкі, купляў з аўкцыёну старыя будынкі... Стварыў 14 рабочых месцаў. Цяпер выношваю новую крэатыўную ідэю, якая накіравана на развіццё турыстычнага патэнцыялу Шчучынскага рэгіёна.
Выкажу сваё меркаванне і меркаванне ўсіх прадпрымальнікаў, спраўна выплачваюць падаткі: эканамічна складана канкураваць з «шэрым» бізнесам. Ды і несправядліва гэта, калі «беспрацоўны» катаецца ў суседнюю Польшчу і развівае бізнес падпольна, але карыстаецца ўсімі тымі ж сацыяльнымі дабротамі, што і працуюць землякі, якія выплачваюць падаткі.
Перад тым, як узяць, трэба абавязкова што-то даць!

Юрый Хавкин, пенсіянер, ветэран падатковай службы:
– Дэкрэт №3 у пэўнай ступені накіраваны на тое, каб вывесці «з ценю» людзей, якія працуюць за зарплату ў канвертах. Часам людзі працуюць у камерцыйных структурах, у індывідуальных прадпрымальнікаў і атрымліваюць заробак наяўнымі. Яны могуць нават не ведаць, што працадаўцы не плацяць за іх падатак у Фонд сацыяльнай занятасці насельніцтва. Некалькі гадоў таму непрацуючыя гарадзенцы подряжались перавозіць тавар з Польшчы ў Беларусь, за што атрымлівалі ўзнагароду. Гэта незаконная прадпрымальніцкая дзейнасць і паступаў да нас «шэры» тавар. Сёння гэтыя людзі павінны плаціць збор, бо яны ранняе не выплачвалі падаткі, афіцыйна нідзе не працавалі, а даход атрымлівалі. А да тых людзей, хто займаецца земляробствам, вырошчвае тыя ж агуркі, а потым прадае іх, стаўленне павінна быць іншым.

Алег ШЕЙПАК, брыгадзір будаўнічага ўпраўлення №142 ААТ «Гроднапрамбуд»:
– Нашай брыгадзе такія грамадскія з'явы, як сацыяльнае ўтрыманства, чужыя. Кожны з нас не выбіраў лёгкіх жыццёвых шляхоў і ў цяжкія моманты не гнаўся за доўгім рублём гастарбайтэра. І вось мы ўжо другі год працуем вахтавым метадам на будаўніцтве сацыяльных аб'ектаў Астраўца – горада беларускіх атамшчыкаў. Спраў безліч, таму як у нашым СУ№142, так і ў спецыялізаваным кіраванні «Промстройатом» пастаянна патрабуецца папаўненне. Міласьці просім тых, хто хоча па-сапраўднаму працаваць і не жадае папоўніць спіс сацыяльных утрыманцаў.
Не так даўно з хлопцамі абмяркоўвалі Дэкрэт №3. Агульнае меркаванне – правільна ставіцца пытанне аб кампенсацыі дзяржаўных выдаткаў тымі, хто не ўносіць пасільны ўклад і не плаціць падаткі, затое спаўна карыстаецца сацыяльнымі дабротамі.

Ганна ШЕНДЕРУК, дырэктар ПГУП «Шанец-Парэчча»:
– Нашай фірме нядаўна споўнілася дваццаць гадоў. Кожны год чым-то запомніўся: адкрывалі новыя гандлёвыя кропкі, асвойвалі выпуск арыгінальных вырабаў, якія сталі брэндам прадпрыемства. З'яўлялася ўсё больш вакансій, у тым ліку і ў сельскай мясцовасці. Мяне асабліва радуе тое, што склаўся моцны і згуртаваны калектыў, у якім кожны работнік даражыць сваім месцам. Сёння гэта вельмі важна. Бо мы спраўна плацім падаткі, робім адлічэнні ў мясцовы бюджэт, што дае права кожнаму карыстацца сацыяльнымі выгодамі.
Упэўненая, прыняцце Дэкрэта №3 «Аб папярэджанні сацыяльнага ўтрыманства» своечасова. Гэта нішто іншае, як падахвочванне да працы. Вядома, прадугледзець у адным дакуменце розныя жыццёвыя сітуацыі немагчыма, таму ў ім закладзена такая норма, як цяжкая жыццёвая сітуацыя. Для гэтага і створаны камісіі пры райвыканкамах, яны разбяруцца ў кожнай канкрэтнай сітуацыі і прымуць правільнае рашэнне.

Ірына Бадак, пенсіянерка, г. Шчучын:
– Я падтрымліваю Дэкрэт №3 і лічу, што ён выдадзены для захавання сацыяльнай справядлівасці. Я больш за 40 гадоў адпрацавала педагогам, выхоўвала падрастаючае пакаленне, спраўна плаціла падаткі, а цяпер атрымліваю заслужаную пенсію.
Даводзіцца звяртацца за медыцынскай дапамогай. І не разумею, чаму тыя, хто нічога не ўносіць нічога ў казну, карыстаюцца такімі ж дабротамі, як я. Альбо чаму схаваныя прадпрымальнікі – здаровыя дужыя люлі, якія робяць рамонты, да прыкладу, не ўдзельнічаюць у фармаванні дзяржбюджэту, пенсійнага фонду.
Упэўненая, улада на месцах разбярэцца з кожным канкрэтным выпадкам аб'ектыўна.

"Гродзенская праўда"